Horrorrrr!!!!
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Daisy
10 Augustus 2010 | India, New Delhi
6 Augustus 2010 Het is laat, het omweert en er is veel gedonder.ik hoor het maar ik wil slapen, morgen moet ik om 4.30 opstaan. om 05.30 moet ik op de Airport zijn in Leh (Ladakh) het noorden van India of tewijl de himalaya.
Opstaan gaat moeilijk, we hebben geen taxi die ons na de airport brengt maar onderweg zullen we wel taxi's tegenkomen. onderweg is het stil, rustig en geen mens op straat te zien. Er komt een auto aanrijden,we zwaaien en hij stopt gelukkig. (op de standplaats waar de taxis staan stond dit keer geen een taxi) de chauffeur is een bekende, waar we een rafting en een trek hebben geboekt.Hij wil ons naar de airport brengen, maar zover als hij kan komen.... want de wegen zijn weg!!!!
De chauffeur had net 2 dode lichamen weg gebracht, we rijden het dorpje uit en treffen auto's, bussen,grote stenen , stukken modder aan op de weg. langzaam ontwaken er mensen en ze kijken wat er gebeurt is.
Deze nacht is er iets vreselijks gebeurt, in deze nacht zijn er vele doden gevallen door een heftige regenval, waardoor de bergen in modderstromen zijn veranderd en deze met geweld naar beneden zijn komen zetten. Werkelijk een stuk dorp is weggevlaagd, er worden lijken onder de modder gevonden en mensen helpen elkaar, toeristen, locals iedereen draagt zijn steentje bij.
Ik ben bij de airport gekomen.Ik heb er staan wachten, maar de runway van de airport was overspoeld met stenen en water. De vluchten zijn geannuleerd.We zijn terug gaan lopen en met moeite hebben we een taxi kunnen krijgen. winkels zijn dicht,er is geen eten, geen telefoon, geen internet en geen electriciteit. Alle wegen zijn verwoest er zitten duizenden toeristen (ook locals) vast.Tevens liepen er toeristen in de bergen om een trek te doen. Hoe dat het met hen is, weet niemand. Er gaan rare verhalen te ronde.Leh is afgezonderd van de wereld.
Nadat ik terug was in het hotel heb ik nog kunnen ontbijten en ben ik gaan rond lopen.Wat ik toen zag was heftig!!!
Ik heb geholpen in een dorp dat weg gevlaagd was, er werden lijken onder de modder gehaald, mensen waren verdrietig, de sfeer was grimmig maar we hielpen en deden allemaal ons best.
Savonds zie je een stoet voorbij komen met 4 kisten, er worden babys onder de puin gehaald en trucks zitten helemaal in elkaar.dan denk je dat het voorbij is en probeer je bij te komen van een heftige dag, maar niets is wat het lijkt~
Ik lig op bed, opeens roept Arthur:
Daisy pak nu je spullen, we moeten gaan, er komt heel veel water deze kant op en we zijn niet veilig hier!!!!
Ik was gebroken en lag op bed, maar ik heb meteen me paspoort en me belangrijkste spullen gepakt, snel me backpack gepakt en deze achtergelaten in de kamer.We moeten na de bergen, hogerop!
ik hoor nadat ze me riepen een geraas, een gedonder naar beneden komen zetten, niet normaal.
DIT GELUID IS OM JE ECHT ZORGEN TE MAKEN. Ik heb het nog nooit gehoord, zon gedonder, geraas en we rennen, we rennen naar de berg.
Eenmaal op de berg aangekomen staan er vele mensen bovenop, iedereen is op zoek naar een veilige plek, locals hebben slaapzakken en dekens bij zich, wij hadden snel bij een winkeltje eten kunnen krijgen en wat ingeslagen en mee genomen. We staan half op de berg en het is donker, heel donker!
Nadat het geluid minder werd en er een paar jongens zijn gaan kijken boven op de berg kwamen we tot de conclusie dat het ook hier niet veilig is. (Donker en regen en half op een berg staan met stenen en zand, en in het donker naar beneden te moeten, mwah ook niet prettig)
Langzaam komen er locals naar beneden, iedereen denkt dat het aan de andere kant is van de berg.Ook wij lopen terug, terug naar ons hotel waar het het nu wel veilig wordt gegeven.
Deze dag was heftig, angstig,verdrietig. Maar hoe raar het ook is om te zeggen, wij zijn veilig en nu in Delhi. Over 2 dagen ben ik terug met een dubbel gevoel.
Opstaan gaat moeilijk, we hebben geen taxi die ons na de airport brengt maar onderweg zullen we wel taxi's tegenkomen. onderweg is het stil, rustig en geen mens op straat te zien. Er komt een auto aanrijden,we zwaaien en hij stopt gelukkig. (op de standplaats waar de taxis staan stond dit keer geen een taxi) de chauffeur is een bekende, waar we een rafting en een trek hebben geboekt.Hij wil ons naar de airport brengen, maar zover als hij kan komen.... want de wegen zijn weg!!!!
De chauffeur had net 2 dode lichamen weg gebracht, we rijden het dorpje uit en treffen auto's, bussen,grote stenen , stukken modder aan op de weg. langzaam ontwaken er mensen en ze kijken wat er gebeurt is.
Deze nacht is er iets vreselijks gebeurt, in deze nacht zijn er vele doden gevallen door een heftige regenval, waardoor de bergen in modderstromen zijn veranderd en deze met geweld naar beneden zijn komen zetten. Werkelijk een stuk dorp is weggevlaagd, er worden lijken onder de modder gevonden en mensen helpen elkaar, toeristen, locals iedereen draagt zijn steentje bij.
Ik ben bij de airport gekomen.Ik heb er staan wachten, maar de runway van de airport was overspoeld met stenen en water. De vluchten zijn geannuleerd.We zijn terug gaan lopen en met moeite hebben we een taxi kunnen krijgen. winkels zijn dicht,er is geen eten, geen telefoon, geen internet en geen electriciteit. Alle wegen zijn verwoest er zitten duizenden toeristen (ook locals) vast.Tevens liepen er toeristen in de bergen om een trek te doen. Hoe dat het met hen is, weet niemand. Er gaan rare verhalen te ronde.Leh is afgezonderd van de wereld.
Nadat ik terug was in het hotel heb ik nog kunnen ontbijten en ben ik gaan rond lopen.Wat ik toen zag was heftig!!!
Ik heb geholpen in een dorp dat weg gevlaagd was, er werden lijken onder de modder gehaald, mensen waren verdrietig, de sfeer was grimmig maar we hielpen en deden allemaal ons best.
Savonds zie je een stoet voorbij komen met 4 kisten, er worden babys onder de puin gehaald en trucks zitten helemaal in elkaar.dan denk je dat het voorbij is en probeer je bij te komen van een heftige dag, maar niets is wat het lijkt~
Ik lig op bed, opeens roept Arthur:
Daisy pak nu je spullen, we moeten gaan, er komt heel veel water deze kant op en we zijn niet veilig hier!!!!
Ik was gebroken en lag op bed, maar ik heb meteen me paspoort en me belangrijkste spullen gepakt, snel me backpack gepakt en deze achtergelaten in de kamer.We moeten na de bergen, hogerop!
ik hoor nadat ze me riepen een geraas, een gedonder naar beneden komen zetten, niet normaal.
DIT GELUID IS OM JE ECHT ZORGEN TE MAKEN. Ik heb het nog nooit gehoord, zon gedonder, geraas en we rennen, we rennen naar de berg.
Eenmaal op de berg aangekomen staan er vele mensen bovenop, iedereen is op zoek naar een veilige plek, locals hebben slaapzakken en dekens bij zich, wij hadden snel bij een winkeltje eten kunnen krijgen en wat ingeslagen en mee genomen. We staan half op de berg en het is donker, heel donker!
Nadat het geluid minder werd en er een paar jongens zijn gaan kijken boven op de berg kwamen we tot de conclusie dat het ook hier niet veilig is. (Donker en regen en half op een berg staan met stenen en zand, en in het donker naar beneden te moeten, mwah ook niet prettig)
Langzaam komen er locals naar beneden, iedereen denkt dat het aan de andere kant is van de berg.Ook wij lopen terug, terug naar ons hotel waar het het nu wel veilig wordt gegeven.
Deze dag was heftig, angstig,verdrietig. Maar hoe raar het ook is om te zeggen, wij zijn veilig en nu in Delhi. Over 2 dagen ben ik terug met een dubbel gevoel.
-
10 Augustus 2010 - 17:09
Esther:
Raar om te lezen. Niet te begrijpen voor ons, maar het moet heel heftig zijn geweest... Veilig reis terug! X -
10 Augustus 2010 - 17:39
Yodit:
Ik zat met mijn mond open en geshokt te lezen schat, wat naar allemaal!! Al met ik ben SUPER BLIJ DAT JE VEILIG BENT!!!!!!!!!!!! We willen je veilig en al terug in nl ja dus doe aub voorzichtig. Het is heftig wat je allemaal mee maakt en hebt meegemaakt. Dit heeft mij echt laten schrikken!
Ik ben in duitsland omdat een van de famleden erg ziek is. Daarom kon ik jeniet mailen en bellen hoe erg ik het ook vind. Ik blijf heel de week hier omdat het niet zo goed gaat. helaas zal ik je pas volgende week zien. Het komt goed schatje zolang je maar veilig terug bent.
NOgmaals take care ik kan het niet genoeg zeggen!!!
And love you much
kissss -
10 Augustus 2010 - 22:27
Cindy:
Hey schat,
Met mijn hart vast hebik jouw stuk gelezen. Jeetje wat schrik ik hiervan! God zij dank dat je er heelhuids vanaf bent gekomen. En respect voor je handelingen die je er hebt uitgevoerd om de mensen te helpen. Dat moet een behoorlijke impact op je hebben gemaakt!!!
Lieverd, doe voorzichtig!
Heel veel liefs,
Cindy xxx -
11 Augustus 2010 - 06:31
Odette:
Geen woorden voor, hoop je zondag te zien... have a save journey! -
11 Augustus 2010 - 17:26
Mate:
Baby!!
I'm happy that everything is ok now and you will tell me everything tomorrow :) Looking forward to it!
Szeretlek!
Csok -
29 Augustus 2010 - 10:24
Francis:
Lieve Daisy,
ik mis je heel erg. Het is heel lang geleden dat ik je heb gezien en dat vind ik wel jammer. Heb heel veel plezier.
heel veel liefs
Francis xxxx -
20 September 2010 - 14:07
Eva:
Hey dees, jesus wat heftig! echt afgrijselijk, hield mn hart vast tijdens het lezen. Gelukkig ben je in orde, maar wat verschrikkelijk om ziets achter te moeten laten en er is niets dat je er aan kunt doen. We staat niet vaak genoeg stil bij wat er in sommige landen gebeurt, en dit is jammer genoeg niet eens een uitzondering.
take care lieverd!
xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
