Doodsangst

Neushoorns zijn prachtige beesten. Ze worden beschermd omdat ze met uitsterven worden bedreigt.

Desondanks moet je enorm uitkijken voor deze wilde beesten, want in de buurt komen is levensgevaarlijk.

Ze wegen circa 3300kg, ze zijn enorm sterk, razend snel en als ze je hebben kom je er niet levend vanaf.

Hoe kon dit in vredesnaam gebeuren?

Allereerst willen we terug gaan naar ons avontuur in Botswana. Jeetje zeg... Een drie urige game drive, en een safari over water, olifanten, krokodillen, leguanen, nijlpaarden,visarenden, gezellen, antilopen, buffel, koedoes, gnoes, zebras, giraffe, gieren, wrattenzwijnen, apen en nog veel meer. Wat was Choby National park prachtig. Wat een wildlife is er hier. We hebben enorm genoten van deze wilde dieren, de natuur en onze guide die van alles kon vertellen. Niks kon op tegen Choby tot dat we in Zimbabwe kwamen en hier verschillende game drives deden. Choby was prachtig maar absoluut geen avontuur als je nagaat wat er afgelopen week gebeurd is. Ik had het niet meer... Ik was doodsbang. Peter niet, die zou wel gaan lopen. En dat terwijl er .... Laten we maar beginnen bij,

Hwange National Park

Hwange ligt 2 uur rijden van Victoria Falls. Het is een natuur reservaat waar allerlei wilde dieren leven. Het is niet hetzelfde als Choby. Hier had je grote oppervlaktes en heel veel dieren die snel zichtbaar waren. Hwange, bestaat uit een soort gras wat vrij hoog is en waar de leeuwen niet makkelijk zichtbaar zijn. Je moet je ogen goed te kost geven wil je wilde dieren zien. Echter valt dit overdag niet altijd mee laat staan als het donker is.

Eenmaal aankomen op Hwange worden we meteen overvallen met vragen van een mannetje die via een organisatie game drives organiseert. Een game drive is eigenlijk het op safari gaan om wilde dieren te spotten. In nederland begreep ik de term game drive maar niet, maar in Zimbabwe was dit al meteen duidelijk. Na ingecheckt te zijn in zowel de lodge voor 2 nachten als voor het park, besloten we na geinformeerd te hebben bij de receptie bij deze ( beetje opdringerige man) te boeken zodat we meteen deze middag op game drive konden gaan.

De lodge klinkt eigenlijk heel erg luxe maar ons verblijf voor deze 2 nachten was op Main camp. Het is letterlijk een camp wat erg primitief is, alles behalve schoon, vrijwel vervallen en als we stroom hadden, hadden we geluk. Warm water, helaas. Geroeste urinoirs en bad, ja dat wel om maar niet over ons bed te beginnen. We sliepen apart en het matras zakte zo diep in dat pijn in je rug meer een norm was dan iets buitengewoons. Maar wat erg leuk was, was de serre die voor onze slaapkamer zat. Het was open en we hadden met zijn tweeen wel geteld 1 stoel. Hier konden we relaxed zitten nadat we een tweede stoel gevraagd hadden. De wind blies door de serre wat voorzien was van gaas wat ons moest beschermen tegen baboons. Helaas was het voor de buren iets minder prettig want de baboons hadden hun pick up truck als speeltoestel ingenomen.

Na gegeten en gerust te hebben, werden we door Kingsley opgehaald. Hij zou tot onze beschikking zijn de komende dagen in Hwange. We waren al lang blij dat het niet die opdringerige guide werd. Kingsley is netjes op tijd en Peter had al kennis met hem gemaakt. Het was een jonge gast en kwam betrouwbaar over. Al snel voelde we ons erg goed bij hem. Hij wist veel over de natuur, de dieren de sporen en het leven in Hwange.

In eerste instantie viel het park tegen. We zagen weinig wild. Peter daar in tegen vond het fantastisch. Ik was er al bang voor dat we verwend zouden zijn door Choby, waar we zoveel wild hadden gezien.

Na ook hier enorm veel olifanten poep gezien te hebben, komen we bij een platform waar ze water uit de grond pompen voor de dieren. In heel Zimbabwe is het echt enorm maar dan ook enorm droog. Alle waterbronnen, riviertjes, slootjes en zelfs meren staan droog. Er is alleen zand, terwijl je duidelijk een spoor ziet van een riviertje. Bij het platform treffen we wel 70 olifanten aan drinkend, spelend en badend. In het water zien we krokodillen en nijlpaarden. Het is een prachtig gezicht terwijl de zon ondergaat en wij ons haasten om het park te verlaten. Ondertussen treffen we ook vader en zoon aan waar we in Victoria Falls mee opgetrokken hebben. Ook zij zijn in Hwange en na een gezellige avondmaaltijd gaan we de volgende ochtend om 06.00 uur met zijn vieren een safari walk doen. Helaas valt het tegen.

We zien bijna geen wild en na 2 uur lopen we terug naar de receptie waar we ontbijten. Na ons ontbijt zeggen we Aron en Ton gedag. Peet en ik lopen naar de receptie om te kijken of we van chalet moeten verhuizen omdat er iets geboekt was. Eenmaal bij de receptie krijgen we te horen dat er geen plek is en dat we moeten uitchecken. Peet en ik hebben het niet meer. WAT!!! Maar we hebben betaald voor twee nachten??? George van de receptie, had ons 2 nachten gegarandeerd. Na ons bewijs te laten zien, moesten we over een half uur terug komen want dan zou de baas er zijn. Ik zeg dat we wel willen verhuizen naar een andere chalet maar wel voor dezelfde prijs. Er was namelijk wel een lodge voor 75 dollar waar we terecht konden, maar dat wilden we niet doen. Nadat we bij de receptie waren geweest liepen we naar Kingsley, die met zijn vriendin voor het restaurant zat. We maken kennis met haar en vertellen dat we uit onze chalet weg moeten. Hij zegt heel relaxed, "we zoeken wel iets voor dezelfde prijs, dont worry" okeeee....

Na onze backpacks en alles ingepakt te hebben, lopen we terug naar de receptie en krijgen we vervolgens te horen dat we toch kunnen blijven. Grrttttvdmm zeg... Hebben we voor niks ingepakt en stennis geschopt. Maar de night game drive, vanavond kan gewoon doorgaan.

Na deze eerste uren van de dag, die niet geheel relaxed waren, hebben we gerust, geluncht, geschreven en gedoucht. Ik besluit om een hoofddoek om te doen, want na mijn haar te hebben gewassen onder een koude douche, waardeer je het als het schoon is. Na een game drive in een zandbak, ben je gegarandeerd niet meer schoon.

Om half zeven vertrekken we, nadat we te horen kregen dat Branda de vriendin, eigenlijk vrouw van Kingsley in verwachting is van een drieling.... Wow zeg wat geweldig en oh my god... Dat wordt hard werken Kingsley maar wat een geweldig nieuws, gefeliciteerd. Branda die nog niet eerder op nacht safari was geweest ging voor het eerst mee, niet wetende dat dit de eerste maar laatste zou keer zou zijn.

Nadat Peter heeft kunnen regelen dat we na onze night game drive om 21.00 uur eten zouden krijgen bij het restaurant gingen we weg. Op zoek naar wilde dieren. Eerst moesten we langs de beveiliging voor dat we verder konden. Het is donker, heel donker en we rijden nog een heel stuk door. Branda zou Kingsley ondersteunen door middel van een spotlight te richten op de bossen. Het ging Branda niet goed af dus Kingsley nam het van haar over terwijl hij reed. Het leek een beetje onhandig, dus we vroegen of we misschien met de spotlicht moesten helpen. Na dit gedaan te hebben, nam Kingsley het opnieuw over. Hij ging namelijk enorm snel door de bossen met het licht en kon op deze manier ogen zien van dieren die in de bomen zaten, de bossen of op de grond. Op een gegeven moment gingen we een zijweggetje in, of terwijl een zandbak. Je zou zeggen dat dat met een 4 weel drive moet lukken, maar helaas kwamen we op een gegeven moment niet verder. Vooruit niet, maar achteruit ook niet. Na een aantal minuten stapte Kinsley uit en ging hij achter de wielen van de auto graven. Ondertussen moesten wij met de spotlicht rondschijnen of we dieren zagen. Kingsley zat aan mijn kant van de auto en ik hield de spotlicht vast en scheen in de bossen, voor me, aan de zijkant, bij Kingsley zodat hij iets kon zien, maar ook aan de achterkant. Opeens zag ik iets, (dit gebeurde wel regelmatig tijdens de game drive dat ik dieren spotte).

Ik zag ogen achter ons net voorbij de weg. Er lag iets op de grond en ik zei tegen Kingsley dat ik iets zag. Hij stond op en keek vanuit de auto naar achteren om te zien wat het was. Kingsley, Peter en Branda zagen niets. Vol overtuiging wees ik waar ik de ogen zag, tot dat Kingsley het ook zag. Hij zei; That could be a lion! Ohh really zei ik. En ik bleef erop schijnen. Ik moest, hetgeen ik zag, in de gaten houden terwijl Kingsley verder ging om de auto uit het zand te krijgen. Peter zag helaas de ogen niet en ik bleef het in de gaten houden. Op een gegeven moment zag Branda het ook. Opnieuw probeerde Kingsley de auto naar voren te rijden, na verschillende pogingen kwamen we opnieuw niet verder. Ook naar achteren lukte niet. Opnieuw ging Kinsley graven, ook Branda hielp op een gegeven moment mee en ik bleef de leeuw in de gaten houden. Ik zag hem bewegen en opeens waren de ogen weg. Opnieuw scheen ik om me heen terwijl ik opeen iets voor me zie. KINGLEY, THERE IS SOMETHING IN THE FRONT OF US... Its going up and down in the tree. Ik had het niet meer. Ook Branda en Peter zagen het en Kingsley kwam kijken. Het was een bushbaby... Okeeee. Is it dangerous? Uhh no, oke... En opnieuw scheen ik naar achteren. Die ogen, opnieuw lagen ze daar. Inmiddels had Kingsley verschillende keren geprobeerd om met de auto uit het zand te komen, maar te vergeefs. Inmiddels was het voor Kingsley duidelijk; Its definitly a lion. Hij kon aan de langzame bewegingen zien dat het een leeuw was. Ook is de leeuw het enige dier wat tegen het licht in kijkt en wegduikt. Er ging van alles door me heen. Tot dat.... De auto het begaf... Fuck!!! OH MY GOD... DIT GA JE NIET MENEN. de auto stopte ermee. We moesten snel de spotlicht uit doen omdat de accu niet goed was. Inmiddels bleven we het proberen en gelukkig deed de auto het weer. Na een aantal pogingen begaf de auto het opnieuw. Nee, dit ga je niet menen. Peet moest wel lachen. Ik zei nog, Als we moeten lopen, zou je dat dan doen? Ja als het moet wel. Ja hoor peet tuurlijk, terwijl daar een leeuw een paar meter verder ligt. Het is aarde donker, we hebben gelukkig onze hoofdlampen en zaklampen bij ons. Maar ik kan je zeggen action is een fijne winkel maar op kwaliteits gebied is een hoofdlamp goed voor in je tent of voor een meter voor je voeten. Maar goed, we hadden licht... De auto doet het weer en eindelijk lukt het Kingsley om een stuk naar achteren te rijden. Maar helaas zitten we opnieuw vast tot dat de auto het weer begeeft. Ik zeg tegen Kingsley dat we misschien wel hulp moeten zoeken en ik stel nog tich vragen. Is je batterij van je telefoon vol? Kunnen we je collega's bellen? Bestaat de kans dat we moeten lopen? Of moeten we hier overnachten? Ik wordt gek. De laatste mogelijkheid was, maar dit wilde Kingsley liever niet maar ons vragen, was om de auto te duwen. Ik zei; ik schijt hem echt he? Ik durf echt die auto niet uit. Gelukkig komt er een auto langs rijden. Kingsley loopt op zijn gemakje naar de weg, misschien wel 6 meter van die leeuw vandaan. Hij probeert de auto te laten stoppen maar helaas. Ze rijden door. Na nieuwe pogingen om de auto uit de zandbak te krijgen komt er weer een auto. Hij probeert het opnieuw maar helaas. Grrttvv waarom stopt er niemand. We staan hier bijna 45 min en er zit een leeuw een paar meter van ons vandaan. En dan komt er opnieuw een auto, Kingsley lacht en zegt dat dat zijn collega is. Pfff gelukkig zeg. Hij stopt en komt helpen. Helaas, onze auto moeten we achter laten en we moeten over naar de andere truck. Shit... Rennend ga ik naar die andere truck en Peet loopt langzaam achter me aan. Oke we zitten veilig in de andere truck en we wisselen nog van spotlicht en zien de leeuw inmiddels een stuk verder lopen. Hij kijkt om en loopt verder de bossen in. Het is zeker een leeuw zegt ook de andere guide. Je kunt het zien aan de schimmen en zijn bewegingen. we gaan vervolgens met zijn vijfen verder. Ik voel me nu een stuk veiliger met een tweede guide. We rijden een stukje verder en opnieuw gaat Kingsley van het pad af. Hij zegt dat deze auto beter is dan die andere. Dit is een veel sterkere motor... Oke... Maar er stond toch echt een bordje met Strictly forbidden. Ik zei het niet behalve tegen peet, maar goed, ze zijn nu met zijn tweeen, dit moet vast goed gaan. Opeens zien we weer wat, de andere guide zag een leeuw weg lopen en voor we het wisten gaf Kingsley gas en reed zo de bossen in. Oh my god, not again!!! Als we hier vast zitten he? Dan hebben wij echt een groot probleem. We zaten in de middle of nowhere. Helaas zagen we de leeuw niet meer maar moesten we nog wel eruit komen. Over bosjes, takken en door struiken reden we terug naar het pad. Pffff safe. Uiteindelijk is het al 21.00 uur geweest en rijden we terug naar Main Camp. Om 21.25 komen we aan. Gelukkig hebben ze op ons gewacht en kunnen we ons avondmaaltijd mee nemen.

We zitten samen in ons chalet nog na te praten over wat er gebeurt is... We moeten lachen, jezus zeg dit was echt niet normaal. Choby was echt niks vergeleken met dit...

Tot de volgende morgen, want dan blijkt dat er leeuwen zijn gesignaleerd die een olifant dood gemaakt hebben. We staan op het punt te vertrekken naar Bulawayo. Als Kingsley ons komt oppikken en verteld dat er leeuwen zijn begin ik te twijfelen. Zullen we een uurtje gaan, dit is onze kans om de leeuwen te zien. Ik zeg tegen peet, laten we het doen, een uurtje. Peet wil in eerste instantie niet omdat we op tijd in Bulawayo wilde zijn, maar uiteindelijk doen we het. Na een paar minuten rijden treffen we vrij ver weg een olifant aan op de grond, de leeuw ligt onder de struiken, maar fotograferen valt niet mee. Tot dat de overige autos bij het platform weg rijden. Kingsley gaat illegaal van het pad af en rijd naar de leeuw toe. Het is spannend want hij kan zijn baan kwijt raken. We rijden in 1 ruk erop af en zien daar de leeuw van een paar meter afstand. Wow wat is dit ongeloofelijk. Zo groot en zo mooi. Voor de olifant is dit erg triest. Maar dit is nu eenmaal moeder natuur.

Wat betreft de neushoorn... Wordt vervolgt, want dit wordt ook weer een verhaal apart.

Chears Peter en Daisy